شیوع عقرب گزیدگی در مناطق گرمسیری استان کرمانشاه طی سالهای 1389-1388

عقرب گزیدگی یک مشکل عمده بهداشتی در مناطق گرمسیری است. با توجه به شدت عوارض و مسائل مربوط به درمان آن، آگاهی از شیوع این مشکل می تواند کمک کننده باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین شیوع عقرب گزیدگی در نواحی گرمسیری استان کرمانشاه در طی سال های 1389-1388 انجام شده است. در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، کلیه پرونده های مربوط به بیماران عقرب گزیده در مناطق گرمسیری استان کرمانشاه (سرپل ذهاب، قصرشیرین، گیلانغرب) طی سالهای 1389-1388 به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها چک لیست بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 و آزمون های توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفتند. شیوع عقرب گزیدگی در سال 1388برابر 37/334 و در سال 1389 برابر با 07/339 مورد در 100 هزار نفر در سال بود. میانگین و انحراف معیار سن بیماران 94/16±55/30 سال بود و 6/60% از بیماران مذکر بودند و درصد مردان آسیب دیده در شهرستان قصرشیرین بالاتر بود (001/0>P). فراوانی عقرب گزیدگی در مناطق روستایی (6/59%) و فصل تابستان (9/52%) بیشتر بود. 4/48% از گزش ها در ناحیه دست بود و 5/47% در فاصله 12 شب تا 6 صبح اتقاق افتاده بودند. 9/92% بیماران با علائم خفیف مراجعه نمودند. برای 8/88% سرم ضد عقرب تزریق شده بود و 5/94% بعد از درمان سرپایی مرخص گردیدند. ارتباط معناداری بین متغیرهای تزریق سرم ضدعقرب و علائم بالینی بیماران وجود نداشت. فراوانی عقرب گزیدگی در مناطق گرمسیری استان کرمانشاه نسبتا بالا بود. لذا توصیه می شود از طریق رسانه های ارتباط جمعی در خصوص نحوه پیشگیری از عقرب گزیدگی و درمان های اولیه به ساکنین این نواحی آموزش های لازم داده شود.