بررسی تاثیر ساختار سنی جمعیت بر رشد و توسعه کشورهای با درآمد بالا

فرضیه سیکل زندگانی مودیگلیانی و نظریه های سرمایه انسانی، دلالت بر این دارند که با افزایش سن یک فرد، رفتار وی تغییر می کند. اگرچه این نظریه ها رفتار اقتصادی یک فرد را مورد مطالعه قرار می دهند، اما افراد یک جامعه باهم یک اقتصاد را تشکیل می دهند. با یک جمعی نگری به رفتار افراد در یک اقتصاد، این تئوری ها، استنادات مهمی درباره ی روابط میان ساختار سنی و تعدادی از متغیرهای کلان اقتصادی دارند. این مطالعه، رابطه میان ساختار سنی و توسعه اقتصادی کشور با استفاده از داده های سالیانه تولید ناخالص داخلی را در 39 کشور با درآمد بالا طی دوره زمانی 1996 تا 2010 بررسی می کند. با وجود ریشه واحد در سری های زمانی، با استفاده از روش هم انباشتگی پانل، می توان روابط میان متغیرها را در سطح داده ها بررسی کرد. اعمال دو آزمون هم انباشتگی پدرونی، یافته های مطالعه در مورد رابطه بلندمدت تولید ناخالص داخلی و ساختار سنی را حمایت می کند. ضرایب برآورد شده از رگرسیون های پانل، با اثرات مورد انتظار فرضیه سیکل زندگانی و نظریه سرمایه انسانی هم خوانی دارند: کودکان و بازنشستگان دارای اثر منفی و گروه های سنی کاری دارای اثر مثبت بر تولید ناخالص داخلی و به تبع آن بر توسعه هستند