اثرعمق و روش آبیاری بر میزان بهره وری، عملکرد و صفات رویشی نخل پیارم

بحران کم آبی در مناطق مختلف کشور و کاهش کیفیت و شور شدن منابع خاک و آب موجب شده است تا سطح وسیعی از اراضی کشاورزی در معرض نابودی قرار گیرد. با توجه به این محدودیت ها، افزایش تولید محصول به ازای واحد حجم آب مصرفی نیازمند برنامه ریزی دقیق تر برای انتخاب روش مناسب آبیاری جهت استفاده بهینه از منابع آب موجود در بخش کشاورزی است. بدین منظور این آزمایش طی چهار سال در ایستگاه تحقیقات کشاورزی حاجی آباد هرمزگان در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با چهار تیمار آبیاری شامل روش آبیاری در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد به A سطحی و قطره ای با میزان آب معادل 75 و 100 درصد تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس رغم مصرف مقادیر متفاوت آب در تیمارهای آبیاری، اختلاف معنی داری در عملکرد میوه و صفات رویشی شامل تعداد برگ، تعداد برگ چه، محیط تنه و سطح سای هانداز وجود نداشت. علت احتمالی این موضوع می تواند برآورد بیشتر نیاز آبی نخل در روش تشت تبخیر از نیاز واقعی آن باشد. اما بین مقدار بهرهوری آب در تیمارهای آبیاری اختلاف معنی داری در سطح احتمال یک درصد وجود داشت. بیش ترین و کمترین مقدار بهره وری آب به ترتیب از تیمار آبیاری قطره ای با میزان آب معادل 75 % و تیمار آبیاری سطحی با میزان آب معادل 100 % تبخیر برای A به دست آمد. بنابراین آبیاری با روش قطره ای و به عمق معادل 75 % تبخیر تجمعی از تشت کلاس A تجمعی از تشت تبخیر کلاس آبیاری نخلستان ها توصیه گردید.