اثر تنش خشکی بر فلورسانس، مقدار و شاخص کلروفیل چهار پایه دانهالی پسته

فلورسانس کلروفیل یک ابزار غیر تخریبی برای تخمین کارایی فتوشیمیایی و موقعیت فتوسنتزی در گیاهان می باشد و به طور گسترده ای در ارزیابی پاسخ گیاهان به تنش های محیطی مورد استفاده قرار گرفته است. در این راستا این پژوهش با هدف ارزیابی اثر تنش خشکی روی فلورسانس، مقادیر و شاخص کلروفیل و همچنین بیوماس چهار پایه دانهالی پسته رشد یافته در شرایط گلخانه انجام گرفت. پایه های مورد P. cv. Sarakhs) سرخس، (P. vera cv. Ghazvini) قزوینی، (Pistacia vera cv. Badami-e-Zarand) بررسی شامل بادامی زرند می باشد)، مقادیر ΙΙ که نشان دهنده حداکثر کارایی فتوسیستم) FV/Fm بودند. نتایج نشان داد که تنش آبی نسبت P. mutica و بنه (vera در گیاهان شاهد (آبیاری کامل) مشاهده شد و تفاوت معنی داری با FV/Fm کلروفیل و بیوماس گیاهان را کاهش داد. بیشترین میزان نسبت را نشان داد، در اغلب PSII که بالاترین عملکرد کوانتومی P. mutica تنش شدید داشت. تفاوت بین پایه های مورد بررسی به جز پایه موارد معنی دار نبود. بیشترین و کمترین غلظت کلروفیل نیز در تیمارهای آبیاری به ترتیب متعلق به شاهد و تنش شدید بود. اثر ژنوتیپ نیز کل و شاخص کلروفیل) معنی دار بود و بیشترین و کمترین مقدار این پارامترها به ترتیب متعلق به پایه بنه، b، a بر مقادیر کلروفیل (کلروفیل و سرخس بود. از نظر وزن خشک ساقه، ریشه و برگ، پایه های، بنه و بادامی کمتر تحت تاثیر خشکی قرار گرفتند. بر اساس نتایج تنش خشکی اثرات منفی بر پایه های دانهالی پسته داشت و پایه بنه نسبت به سایر پایه ها مقاومت بیشتری نشان داد.