مقایسه وضعیت زادآوری در توده های جنگلی کمتردست خورده و تخریب یافته بلوط استان کردستان

جنگل های غرب ایران از نظر حفاظتی، اقتصادی و اجتماعی، تفرجگاهی و ذخایر آب زیر زمینی از ارزش بسیار بالایی برخوردارند. این جنگل ها عمدتا تخریب شده و به صورت شاخه زاد درآمده اند. در عین حال رویشگاه های محدودی هم وجود دارند که کمتر مورد تخریب یا بهره برداری قرار گرفته اند. هدف از این تحقیق، مقایسه وضعیت زادآوری در توده های تخریب شده و کمتر تخریب یافته است. بدین منظور، چهار محدوده جنگلی واقع در شهرستان مریوان به عنوان مناطق «کمتر تخریب یافته» و در مجاور آنها، مناطقی تقریبا مشابه با منطقه مورد مطالعه، به عنوان مناطق «تخریب شده» انتخاب و باهم مقایسه شدند. آماربرداری به روش منظم-تصادفی (سیستماتیک) با ابعاد شبکه 25×25 متر و قطعات نمونه دایره ای شکل به مساحت 100 متر مربع برای اندازه گیری مشخصه های موردنظر انجام شد. پس از تجزیه و تحلیل اطلاعات، برای مقایسه اختلاف بین میانگین آماره های موردنظر از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد که بین میانگین فراوانی زادآوری در مناطق «کمتردست خورده» و«تخریب شده» در سطح 05/0 اختلاف معنی داری وجود دارد. نتایج بدست آمده همچنین بیانگر آن است که در مناطق کمتر دست خورده، امکان استقرار زادآوری و در نتیجه توسعه و اصلاح توده ها، با سهولت بیشتری قابل دستیابی است.