مقایسه روش استفاده از صدای ضبط شده سخنران با روش یادداشت برداری در کلاس بر میزان یادگیری دانشجویان مقطع کارشناسی فیزیوتراپی

در حال حاضر سخنرانی به طور گسترده ای به عنوان یک روش آموزش در سطح دانشگاه مورد قرار میگیرد، بویژه اگر هدف انتقال مطالب به تعداد زیادی از فراگیران باشد. آنچه که در سالهای اخیر در روش های آموزش سخنرانی در دانشگاه های کشور شیوع بیشتری پیدا کرده است، ضبط صدای سخنران توسط فراگیران می باشد. در برخی از مطالعاتی که تا کنون انجام شده مطرح گردیده است که ضبط صدای سخنرانی در دانشگاه و استفاده از آن در خارج از کلاس دارای مزایای زیادی است و برخی دیگر عنوان کرده اند دانشجویان با ناتوانایی های مشخص ممکن است از ضبط صدا استفاده کنند و این روش موجب عدم تمرکز دانشجو در کلاس شده و یادگیری را کاهش می دهد. هدف این مطالعه، مقایسه روش استفاده از صدای ضبط شده سخنران با روش یادداشت برداری در کلاس در میزان یادگیری دانشجویان کارشناسی فیزیوتراپی بود.
29 دانشجوی کارشناسی فیزیوتراپی مشغول به تحصیل در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران براساس شیوه مطالعه در دو گروه شامل: استفاده از صدای ضبط شده سخنران و یادداشت برداری در کلاس در این مطالعه توصیفی- مقطعی مقایسه ای شرکت کردند. نمره آزمون کتبی دانشجویان، نمره ارزشیابی استاد، نمره رضایتمندی از واحد درسی و نمره دانشجویان در سوالات با سطح دشواری بالا به عنوان متغیرهای وابسته برای این بررسی در نظر گرفته شد.
در مقایسه میانگینهای نمره آزمون کتبی دانشجویان(92/0 = P)، نمره ارزشیابی استاد) 55/0= P)، نمره رضایتمندی از واحد درسی (57/0 = P) و نمره دانشجویان در سوالات با سطح دشواری بالا با (53/0 = P)، بین دو گروه اختلاف معنادار ی وجود نداش ت.
استفاده از روش ضبط صدا تاثیر معنی داری بر یادگیری دانشجویان نداشت. نتایج به دست آمده در این مطالعه مربوط به یک واحد درسی خاص بود و نمی توان نتایج آن را به سایر دروس تعمیم داد.