مطالعه مشخصات کمی و کیفی ذرات هوابرد پرتوزا در در یک راکتور تحقیقاتی

سیستم ها و پروسه های بسیاری باعث انتقال اکتیویته به محیط می شوند. فعالیت های انسانی همچون غنی سازی سوخت و عملیات راکتور منجر به تولید و رهاسازی رادیواکتیویته به محیط می گردد. توزیع اندازه و اکتیویته آئروسل ها در سه ایستگاه کاری در داخل محفظه ایمنی راکتور تحقیقاتی تهران با استفاده از کاسکد ایمپکتور اندرسن مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفته است.

غلظت جرمی ذرات هوابرد در محیط محفظه با استفاده از نمونه بردار محیطی کاسکید ایمپکتور مدل اندرسن تعیین شد. به منظور شناسائی رادیو نوکلئیدهای موجود در ذرات معلق محفظه از فیلتر الیافی استفاده شده است. جهت تعیین عناصر شیمیایی و غلظت آنها در نمونه ها از دستگاه ICP-MS و از دستگاه های اسپکتروسکوپی گاما و سنتیلاسیون مایع به منظور شناسائی رادیونوکلیدها و میزان پرتوزائی آنها در ذرات معلق هوای داخل محفظه استفاده شد.

نتایج تحقیق نشان دادکه مقدار متوسط قطر اکتیویته آئرودینامیکی (AMAD) به ترتیب برای سه ایستگاه کاری μm 2.6، 3، 3.1 و انحراف معیار هندسی برای مکان های اول، دوم و سوم به ترتیب برابرμm2.20 2.10، 1.93 بود. همچنین نتایج توزیع سایز-اکتیویته نشان داد که بیشترین سهم اکتیویته مربوط به ذرات هسته بندی و انبارشی به ویژه در گستره کمتر از μm0.4>dp قرار دارد. این اندازه ذرات در دامنه مد هسته بندی و انبارشی قرار دارد.

بیشترین اکتیویته مربوط به ذرات در ناحیه انبارشی و هسته بندی (ذرات ریز) است. منشا این ذرات را می توان لخته شدن ذرات مد «هسته بندی» و همچنین هسته هایی ناشی از رشد تراکم در محدوده مورد مطالعه بیان نمود.