زبان و ضد زبان در نمایشنامه های اوژن یونسکو

اوژن یونسکو[1]، نمایشنامه‏نویس مشهور فرانسوی و رومانیایی الاصل، یکی از پایه گذاران تیاتر پیش‏تاز (آوانگارد[2]) در سال های 1950 است. وی از‏طریق مخالفت با جریان های روشن‏فکری عصر خویش همواره در‏مقابل قدرت‏ مداران ایستادگی می کرد و در نمایشنامه‌هایش، تعهد و انسانیت، نمودی چشم‏گیر دارد. یونسکو قسمتی عمده از فعالیت های هنری اش را به تامل درباره معضلات زبان، و یافتن ضعف ها و نارسایی های آن اختصاص داده است. از‏نظر او، زبان به‏دلیل خاصیت نسبی‏بودنش، در‏پی پیش‏رفت علوم و تخصصی‏شدن، وجهه و جایگاه خود را از‏دست داده و بدین ترتیب، برقراری ارتباط برای بسیاری از افراد، غیر‏ممکن شده است. یونسکو این معضل را به‏عنوان موضوعی مهم در نمایشنامه‏هایش مطرح کرده است. هدف از نگارش این مقاله، نشان‏دادن مشکل ارتباطی بین انسان‏هاست که یونسکو با استفاده از روش‏هایی همچون حذف دیالوگ و کلیشه‏ها به آن پرداخته است تا سکوت و تنهایی انسان را در دنیای معاصر نشان دهد. وی این واقعیت‏های تلخ را با استفاده از زبان طنز بیان کرده است.