اثر رقم و تناوب زراعی بر بیماری ریشه سرخی پیاز در اصفهان

بیماری ریشه سرخی ناشی از قارچ (syn. Pyrenochaeta terrestris)Phoma terrestris، موجب وارد آمدن خسارات کمی و کیفی به محصول پیاز در اصفهان می گردد. در این مطالعه، ارزیابی اثر تناوب زراعی بر کاهش بیماری ریشه سرخی، در دو سال زراعی متوالی 88-1387 و در دو منطقه ی مهم پیازکاری اصفهان شامل براآن و قهدریجان روی دو رقم غالب منطقه شامل تگزاس ارلی گرانو و یلو سوییت اسپانیش با بازدید از 441 مزرعه ی پیاز با تعیین درصد آلودگی و شدت بیماری انجام گردید. تناوب غلات با کم ترین درصد آلودگی و شاخص بیماری نسبت به سایر تناوب ها، از بهترین تناوب ها در این پژوهش بشمار می رود. هم چنین، باغاتی که اخیرا به زمین زراعی تبدیل گشته اند، از شدت 83/2 درصدی برخوردار بودند. درصد آلودگی پیاز در تناوب با سبزی و صیفی، یونجه و هنگامی که پیاز در چهار سال اخیر بیش از یکبار کشت شده بود به ترتیب 66/17، 27 و 16/36% بود. هم چنین نتایج حاصله از بررسی آلودگی ارقام مورد کشت به بیماری ریشه سرخی نشان داد که رقم تگزاس ارلی گرانو با شدت آلودگی 5/20% در مقایسه با رقم یلو سوییت اسپانیش با 78/24 درصد از شدت آلودگی کمتری برخوردار بود.