اثر تمرینات استقامتی بر سطوح سایتوکاین های اینترلوکین 6 و فاکتور رشد اپی تلیال عروق بافتی موش های مبتلا به سرطان پستان

تمرینات ورزش پتانسیلی در جهت پیشگیری از سرطان پستان دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات پیشگیری و کمک درمانی تمرینات ورزشی بر سایتوکاین های درگیر در رگ زایی تومور سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن می باشد.

در این مطالعه مداخله ای 50 سر موش بالب سی ماده به طور تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند. پس از آشناسازی با محیط دو گروه از موش ها به مدت 8 هفته تمرین استقامتی تداومی را انجام دادند و سپس سلول های سرطانی وابسته به استروژن (MC4-L2) به همه موش ها تزریق گردید. پس از آن یک گروه از موش های تمرین کرده و یک گروه از موش های تمرین نکرده به مدت 6 هفته، 5 روز در هفته تمرینات استقامتی را انجام دادند. حجم تومور به صورت هفتگی با کولیس دیجیتالی اندازه گیری شد. در پایان موش ها قربانی شدند و بافت تومور برداشته و سطوح سایتوکاین های اینترلوکین 6 (IL-6) و فاکتور رشد اپی تلیال عروق (VEGF) با روش الایزا اندازه گیری شد.

بین گروه ها در میزان مقادیر IL-6 و VEGF و میزان رشد تومور تفاوت معناداری وجود داشت (001/0P<). میانگین سطح سایتوکاین های IL-6، VEGF و میزان رشد تومور در گروه هایی که پس از سرطانی شدن تمرین استقامتی انجام می دادند نسبت به دو گروهی که فعالیت نمی کردند کمتر بود (05/0>P).

با توجه به افت مقادیر IL-6 و VEGF در گروه هایی که قبل از سرطانی شدن و پس از سرطانی شدن تمرینات ورزشی را انجام دادند؛ می توان گفت که تمرینات ورزشی علاوه بر نقش پیشگیرانه بسیار موثر، دارای نقش درمانی در تومورهای وابسته به گیرنده استروژن نیز می باشند.