بررسی میزان نوآوری و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بخش های ویژه

ضرورت وجود پرستاران خلاق و نوآور در بخش های ویژه که مراقبت های پیچیده تر و منحصر به فرد به بیماران شدیدا بدحال ارائه می نمایند، احساس می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان نوآوری در پرستاران بخش های ویژه و عوامل فردی و سازمانی مرتبط با آن انجام شده است.
در این مطالعه توصیفی – تحلیلی، تعداد 205 نفر پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی شهر رشت در سال 1392 نفر با روش نمونه گیری سرشماری انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه سنجش نوآوری کرتون (Kirton Adaption Innovation Inventory) به همراه سوالات مربوط به مشخصات فردی و سازمانی بود و امتیاز دهی پرسشنامه به صورت لیکرت پنج گزینه ای طراحی شده بود.
میانگین امتیاز نوآوری در پرستاران 15/15±88/120 بوده و در مجموع 24/95% پرستاران از نوآوری برخوردار بودند. از بین عوامل فردی میزان نوآوری با متغیرهایی همچون جنسیت (012/0(P=، میزان تحصیلات (039/0P=) و سن (037/0P=) و از بین عوامل سازمانی با متغیرهایی همچون سابقه مدیریت (006/0P=)، داشتن سابقه دوره آموزشی در زمینه خلاقیت و نوآوری (014/0 (P=و نوع بخش ویژه (001/0P≤) ارتباط معنی دار آماری داشت.
با توجه به بالا بودن آمار پرستارانی که از نوآوری برخوردار هستند بنظر می رسد مدیران و سیاست گذاران بخش بهداشت و درمان باید با ایجاد فضای مناسب، پذیرا و اعتماد آمیز برای تسهیل در ارائه و اجرای ایده های بدیع و خلاق پرستاران، زمینه حل برخی از مشکلات سیستم های بهداشتی درمانی را فراهم نمایند.