جایگاه عدالت طلبی در منابع هویت ساز سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

یکی از هنجارهایی که نمود بارزی در رویکردهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارد، هنجار «عدالت طلبی» است. این هنجار هویت جمهوری اسلامی را به عنوان یک کنش گر و واحد سیاسی عدالت گرا شکل داده است. این نوشتار، از منظر رهیافت سازه انگاری به نقش «هویت» در تکوین منافع و منطق کنش و به آزمون و تحلیل فرضیه های ذی ربط می پردازد. پیش از پرداختن به سئوال اصلی، به یک سئوال فرعی پاسخ داده می شود: منابع هویت ساز سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران کدامند؟ سپس در پی پاسخ گویی به سئوال اصلی هستیم که هنجار «عدالت طلبی» چه جایگاهی در منابع هویت ساز سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارد؟ فرضیه این مقاله برای سئوال فرعی آن است که منابع هویت ساز سیاست خارجی ایران شامل تاریخ ایران زمین، دین اسلام و مذهب تشیع، جهان سوم گرایی، گفتمان انقلاب اسلامی و ژئوپلتیک ایران است. فرضیه این نوشتار در پاسخ به سئوال اصلی نیز آن است که از رصد منابع هویت ساز سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می توان دریافت که عدالت طلبی عمدتا در کانون منابع هویتی قرار دارد و موجب بازتولید و تکوین متقابل منابع هویت ساز می شود.