نوواقع گرایی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

این مقاله درصدد کاربست نظریه نوواقع گرایی برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است. هدف بررسی و نشان دادن امکان و چگونگی به کارگیری نوواقع گرایی به عنوان چارچوب مفهومی برای تبیین سیاست خارجی ایران می باشد. از این رو، سئوال اصلی آن است که آیا کاربست نظریه نوواقع گرایی برای تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران امکان پذیر است؟ به سخن دیگر آیا نظریه نوواقع گرایی از قدرت تبیین انگیزه ها، اهداف، تصمیم ها و رفتارهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برخوردار است؟ پاسخ موقت آن است که انگیزه ها، اهداف، تصمیم ها و رفتارهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را می توان براساس منطق و مفاهیم نظریه نوواقع گرایی تحلیل و تبیین کرد. با وجود این، باید توجه داشت که این نظریه نیز مانند سایر نظریه های متعارف روابط بین الملل و سیاست خارجی قابلیت و توان کافی برای تحلیل کلیه ابعاد و کلیت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را ندارد.