بررسی پاسخ های فیزیولوژیک و فعالیت آنتی اکسیدانت ها طی اعمال تدریجی تنش شوری در مراحل مختلف رشدی در کوشیا (Kochia scoparia)

به منظور بررسی تحمل به شوری کوشیا، مطالعه ای در سطوح مختلف تنش ناشی از کلرور سدیم (0، 10، 20، 30، 40، 50 و 60 دسی زیمنس بر متر)، مراحل رشدی ابتدای کاشت و گیاهچه ای با اعمال تنش به صورت تدریجی در دو آزمایش گلدانی جداگانه با استفاده از طرح کاملا تصادفی و چهار تکرار در محیط طبیعی انجام گرفت. نتایج نشان داد که کاهش وزن خشک و حجم ریشه و شاخص پایداری غشا در اعمال تدریجی سطوح مختلف تنش شوری از مرحله کاشت بیشتر از اعمال تدریجی سطوح مختلف شوری از مرحله گیاهچه ای بود. محتوای نسبی آب برگ در اعمال تدریجی سطوح مختلف شوری از ابتدای کاشت در تیمارهای 20، 40 و 60 دسی زیمنس بر متر در مقایسه با شاهد افزایش معنا داری پیدا کرد. پرولین و پتانسیل اسمزی با افزایش شدت تنش شوری افزایش یافت. بیشترین فعالیت آنزیم کاتالاز در هر دو آزمایش، در تیمار 10 دسی زیمنس بر متر بود، اما فعالیت آسکوربات پراکسیداز و رادیکال DPPH در اعمال تدریجی سطوح مختلف شوری از ابتدای کاشت در تیمار 60 دسی زیمنس بر متر، و اعمال تدریجی سطوح مختلف شوری از مرحله گیاهچه ای در 50 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. غلظت سدیم و نسبت سدیم به پتاسیم در اندام هوایی و ریشه در هر دو آزمایش، با افزایش تنش شوری فزونی یافت. به طور کلی، با وجود کاهش چشمگیر وزن خشک با شروع تنش شوری نسبت به شاهد، گیاه شوردوست کوشیا بین تیمارهای 10 تا 30 دسی زیمنس بر متر، کاهش وزن خشک کمتری نشان داد و تا 60 دسی زیمنس بر متر شوری زنده ماند.