خشونت خانگی در دوران بارداری و عوامل مرتبط با آن در ایران، بر اساس مدل سازمان جهانی بهداشت

خشونت خانگی، مشکلی جهانی بوده که در دوران بارداری منجر به پیامدهای نامطلوب مادری و نوزادی بسیاری می شود. از میان عوامل مرتبط با خشونت خانگی، تعیین کننده های اجتماعی سلامت، از بحث برانگیزترین موضوعات حیطه ی سیاست گذاری های سلامت می باشند. لذا این پژوهش به منظور بررسی مقالات انجام شده در ارتباط با شیوع و عوامل مرتبط با خشونت خانگی در دوران بارداری در ایران، بر اساس چهارچوب مفهومی کمیسیون تعییین کننده های اجتماعی موثر بر سلامت سازمان جهانی بهداشت، انجام شده است.
در این مطالعه ی مروری، کلیه ی مقالات منتشر شده ی ایرانی با طراحی توصیفی و تحلیلی و کلمات کلیدی خشونت، همسرآزاری، سوء رفتار، حاملگی، بارداری و violence، abuse، pregnancy و Iran در قسمت عنوان، چکیده و کلیدواژه که در فاصله ی سال های 2000 تا 2013 در 4 پایگاه اطلاعاتی از جمله پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، بانک اطلاعات مقالات علوم پزشکی ایران، بانک اطلاعات نشریات کشور و PubMed چاپ شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
در نهایت، 38 مقاله شامل 5 مقاله انگلیسی و 33 مقاله فارسی، بر اساس معیارهای ورود به مطالعه، برای بررسی نهایی انتخاب شدند. شیوع کلی خشونت خانگی در دوران بارداری بین 3/19 درصد تا 5/94 درصد گزارش شده بود. از بین عوامل مرتبط با خشونت خانگی در دوران بارداری، وضعیت اقتصادی نامطلوب، ناخواسته بودن بارداری، ازدواج بدون رضایت، سابقه ی افسردگی، اعتیاد زن و همسر و ناکافی بودن مراقبت های دوران بارداری، ارتباط مستقیم، و تحصیلات زن و همسر، اشتغال زن و همسر، رضایت از زندگی مشترک و حمایت اجتماعی، ارتباط معکوس داشتند.
شیوع بالای خشونت خانگی در دوران بارداری مساله ای مهم و قابل بررسی و توجه می باشد که می توان با شناسایی عوامل خطر آن در دوران بارداری، از شیوع آن کاست. از آنجا که عوامل اجتماعی بسیاری، این پدیده را تحت تاثیر قرار می دهند، نیاز به انجام مطالعات وسیع تر برای شناسایی مکانیسم های وقوع خشونت خانگی ضروری است.