بررسی مصادیق سالمندآزاری و ارتباط آن با سن و جنس در سالمندان بستری در بیمارستان

سالمندان از جمله گروه های آسیب پذیر در جامعه می باشند و سوءرفتار نسبت به آن ها توسط مراقبین یکی از اشکال خشونت می باشد که به عنوان یک مشکل بهداشت عمومی در سراسر جهان شناخته شده است. هدف از این پژوهش بررسی اشکال سوءرفتار نسبت به سالمندان در طول بستری آن ها در بیمارستان بود.
مطالعه ی حاضر یک مطالعه ی مقطعی بود که به شکل نمونه گیری غیر تصادفی از نوع آسان بر روی 200 سالمند بالاتر از 65 سال که در سال 1391 در بیمارستان میبد بستری شده بودند، صورت گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه ی ساختارمند و یک پرسشنامه ی محقق ساخته تحت عنوان بررسی سوءرفتار با سالمند بستری استفاده شد.
بیشترین نمونه ی پژوهش را زنان (52%) و گروه سنی 70-65 سال (65%) تشکیل می دادند. شیوع سوءرفتارهای جسمی 18/11%، روانی 68/9%، مالی 08/5%، غفلت 17/21%، خودغفلتی 14/21%، بود. تفاوت بین زنان و مردان در حیطه ی سوءرفتارهای جسمی (0.02 = P)، روانی و خودغفلتی (0.01 = P) و همین طور در حیطه ی سوءرفتارهای جسمی (0.005 = P) و غفلت (0.02 = P) بین گروه های سنی معنی داری بود.
با وجود تاکید زیادی که در فرهنگ ما برای احترام به بیمار و سالمندان وجود دارد، سالمندان بستری در بیمارستان انواع مختلف سوءرفتار را تجربه می کنند. بنابراین شناخت دقیق سوءرفتار با سالمندان در بیمارستان می تواند آگاهی و حساسیت افراد، مدیران، کارکنان و سازمان های مرتبط با این پدیده را افزایش دهد تا برای پیشگیری و طراحی سیستم شناسایی سالمندان در معرض خطر اقدامات موثری انجام دهند.