بررسی مقایسه ای علل و شیوه های خودکشی منجر به مرگ ارجاعی به پزشکی قانونی طی سال های 88-83 در استان ایلام

خودکشی از مقوله های مهم سلامت در کشور و مخصوصا استان ایلام می باشد. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای علل و شیوه های خودکشی منجر به مرگ ارجاعی به پزشکی قانونی طی سالهای 88-83 در استان ایلام بود.
این مطالعه از نوع گذشته نگر مقطعی بود که داده های آن بوسیله چک لیست تهیه شده توسط تیم تحقیقاتی جمع آوری شد. بعد از هماهنگی به عمل آمده با پزشکی قانونی استان ایلام پرونده کل مواد خودکشی منجر به مرگ طی یک دوره شش ساله که بالغ بر 581 مورد بودند استخراج و سپس با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافت های نشان داد که حدود نیمی (47/9%) از کل موارد خودکشی مربوط به گروه سنی 25-16 سال بوده است. مردان 51/5% و زنان5/ 48% کل آمار پژوهش بودند. بالاترین فراوانی مربوط به زنان خانه دار 38/2% و سپس افراد بیکار4 /16% بود. بالاترین آمار خودکشی منجر به مرگ در بین شهرستانها مربوط به شهرستان ایلام با تقریبا نیمی از موارد9/ 48%، سپس شیروان چرداول13/2% و کمترین آمار مربوط به آبدانان با3 /5% بود. بیشترین روش های اقدام به خودکشی در استان، خودسوزی با نفت46/2%، حلق آویز کردن 28/4% و سلاح گرم 13/8% بود. در اکثر شهرستانها همین الگو مشاهده می شود بجز شهرستان دره شهر که مسمومیت با سم روش غالب اقدام به خودکشی بوده است. در طی دوره شش ساله مورد مطالعه، در تمام سال ها فراوانی خودسوزی بیشتر از حلق آویز کردن بوده است بجز سال 86 که آمار حلق آویز کردن بیشتر بوده است. روند کلی خودکشی ها در طی سالهای مورد مطالعه رو به افزایش بوده است.
یافته های پژوهش نشان می دهد که آمار خودکشی ها منجر به مرگ رو به افزایش است و الگوی اقدام به خودکشی نیز تغییر چندانی نداشته است. بنابراین لازم است به منظور پیشگیری از این معضل اجتماعی در زمینه حل مشکلات افراد مخصوصا جوانان اقدام شود و آموزش بهداشت روان برای گروه های آسیب پذیر به اجرای درآید.