بررسی اپیدمیولوژیک لیشمانیوز جلدی در دانش آموزان دبستانی منطقه برخوار اصفهان

لیشمانیوز جلدی از بیماری های مهم انگلی در مناطق گرمسیر و نیم گرمسیر و گرم و مرطوب است و کانون های عمده ای از آن در نواحی مختلف کشور از جمله استان اصفهان به صورت آندمیک وجود دارد. اولین قدم جهت کاهش موارد این بیماری، شناخت همه گیری آن است. این مطالعه توصیفی - تحلیلی در یک دوره 9 ماهه در سال تحصیلی 79-1378 بر روی تمام دانش آموزان دبستانی (11-7 ساله) منطقه برخوار اصفهان به روش سرشماری جهت تشخیص بیماری لیشمانیوز جلدی انجام پذیرفت. ابتدا ظاهر زخم توسط پزشک معاینه شد و بعد از آن از حاشیه زخم های فعال نمونه گرفته و پس از تهیه گسترش و رنگ آمیزی با گیمسا با استفاده از میکروسکوپ نوری و عدسی 100 روغنی از هر وجود جسم لیشمن بررسی شد و نتایج حاصله در پرسشنامه ای که شامل اطلاعات جمعیتی دانش آموز نیز بود ثبت شد و توسط نرم افزار آماری تحلیل گردید. نتایج حاصل از بررسی 5139 نفر و دانش آموزان دبستانی، 33.1 درصد دارای جوشگاه و 6.2 درصد افراد دارای زخم فعال بودند. داشتن جوشگاه یا زخم فعال با سن و جنس و سواد والدین ارتباط معنی داری داشته، اما با محل سکونت ارتباط معنی دار نداشت. بیشترین فراوانی جوشگاه با تعداد یک عدد در 1212 مورد (43.9 درصد) و کمترین فراوانی آن 13 عدد در یک مورد بود. از نظر محل ضایعات به ترتیب در صورت 35.3 درصد، در دست 29.2%، در پا 27 درصد، در تنه 6.7 درصد و در گردن 1.8درصد بود. با توجه به شیوع نسبتا بالای این بیماری در دانش آموزان منطقه برخوار اصفهان اقدام فوری جهت پیشگیری و کنترل با بررسی های جامع اپیدمیولوژیک جهت تعیین نوع، روش کنترل پشه های خاکی یا مخازن را می طلبد.