حقوق جهانی شبیه سازی درمانی انسان؛ جدالی کرامت مدار در عرصه حقوق بین الملل زیستی- پزشکی

شبیه سازی درمانی یا تحقیقاتی نوعی شبیه سازی انسان است که هدف از آن باز تولید یک فرد نیست، بلکه به دست آوردن سلول های بنیادین برای درمان بیماری ها و صدمات فردی است که شبیه سازی می شود. در این مقاله به مفهوم شبیه سازی درمانی، دیدگاه اندیشمندان به این موضوع و ارتباط آن با کرامت انسانی پرداخته می شود.
روش تحقیق: مطالعه حاضر به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای نوشته شده است.
ایرادات متعددی به شبیه سازی درمانی واردشده که از جمله آن ها عدم کارایی موثر، ملازمه آن با سقط جنین و مغایرت با کرامت بشری است. این در حالی است که اولا بسیاری از انتقادهایی که متوجه شبیه سازی یا همسانه سازی شده، در بسیاری از موارد از عدم درک صحیح ابعاد علمی این موضوع ناشی شده که به نوبه خود ناشی از تازگی و پیچیدگی شبیه سازی است. ثانیا با لحاظ برخی گزارها و اسناد حقوقی بین المللی و نیز برخی قواعد فقهی مسلم نظیر قاعده «تلازم حکم عقل و شرع» و «ضرورت و مصلحت»، به نظر می رسد شبیه سازی درمانی انسان بر وجه اطلاق مغایر مفهوم کرامت بشری نیست، و نیز نظر به فواید ارزشمند آن که مورد تایید دانش پزشکی نیز می باشد، می تواند حداقل به طور مضیق و در برخی از مراحل حیات جنین از توجیه فقهی نیز برخوردار باشد.
شبیه سازی درمانی انسان با کرامت انسانی مغایرت ندارد و حداقل در برخی مراحل حیات جنین از توجیه علمی و فقهی برخوردار است.