پتروگرافی، زمین شیمی و خاستگاه گرانیتوئید کوه گبری رفسنجان

گرانیتوئید کوه گبری در 42 کیلومتری شرق رفسنجان استان کرمان، در زون ساختاری ارومیه- دختر قرار گرفته است. نفوذ دو استوک گرانیتوئیدی کوه گبری به درون سنگ های آهکی کرتاسه و کنگلومرای پالئوسن منجر به دگرگونی مجاورتی گردیده است. این سنگ ها اساسا دارای کانی های اصلی کوارتز، آلکالی فلدسپار و پلاژیوکلاز و کانی های فرعی مانند بیوتیت، زیرکن و کانی های اپک می باشند. براساس داده ها و نمودارهای ژئوشیمیایی، مقدار درصد وزنی SiO2 نمونه های مورد مطالعه بین 57/75 تا 83/76 تغییر می کند. نمودارهای عنکبوتی هنجار شده نمونه های گرانیتوئید کوه گبری نسبت به مقادیر گوشته اولیه و کندریتبیانگر غنی شدگی Rb و Th و تهی شدگی Eu و Sr می باشد. بعلاوه نمونه های گرانیتوئیدی منطقه از عناصر LREE غنی شده هستند. بی هنجاری منفی Nb نشان دهنده منشا پوسته ای گرانیتوئید کوه گبری می باشد. براساس داده ها و نمودارهای ژئوشیمیایی، گرانیتوئیدهای کوه گبری از نوع I بوده و به سمت نوع A تمایل نشان می دهند و در موقعیت زمین ساختاری هم زمان تا بعد از کوهزایی قرار می گیرند. شواهد صحرایی، مشاهدات پتروگرافی و ویژگی های ژئوشیمیایی تایید کننده یک منشا ماگمای پوسته ای در شرایط فشار کم می باشند. تغییرات شیمیایی و مشاهدات پتروگرافی اساسا به دلیل تبلور تفریقی ماگمای منشا می باشند.