مقایسه ی دانش آموزان دبیرستانی پسر با سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ خلاقیت و راهبردهای یادگیری خودگردان

هدف پژوهش حاضر مقایسه ی دانش آموزان دبیرستانی پسر با سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ خلاقیت و راهبردهای یادگیری خودگردان می باشد. نمونه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل 400 نفر از دانش آموزان پسر پایه اول دبیرستان های شهرستان دهدشت است که در سال تحصیلی 88- 1387 مشغول به تحصیل بوده اند. افراد نمونه در این پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای نسبتی انتخاب شدند. به این صورت که در مرحله اول از بین 13 دبیرستان پسرانه دولتی 7 دبیرستان به صورت تصادفی ساده انتخاب شده و در مرحله دوم به نسبت تعداد دانش آموزان پایه اول هر دبیرستان افراد نمونه نیز به صورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. برای سنجش متغیرهای این پژوهش از پرسشنامه سبک یادگیری کلب (LSI)، پرسشنامه مداد-کاغذی چند جوابی برای سنجش خلاقیت (MMPT) و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین دانش آموزان دبیرستانی با سبک های یادگیری مختلف از لحاظ خلاقیت و راهبرد یادگیری خودگردان در سطح 001/0 تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج همچنین نشان داده است که دانش آموزان با سبک یادگیری واگرا در مقایسه با دانش آموزان با سبک های یادگیری همگرا، جذب کننده و انطباق یابنده از خلاقیت بیشتری برخوردارند و راهبردهای شناختی و خودگردانی را بیشتر مورد استفاده قرار می دهند.