مصرف ساخارین میزان قطعه قطعه شدن DNA و آپوپتوز را در اسپرم موش افزایش می دهد

ساخارین یک شیرین کننده مصنوعی و فاقد کالری است که برای شیرین کردن محصولاتی همچون نوشیدنی ها، شیرینی جات، بیسکوئیت ها، داروها و خمیردندان استفاده می شود. این در حالی است که بدن ما قادر به متابولیزه کردن آن نیست. سدیم ساخارین به عنوان یک فاکتور مهم در پیشبرد تومور و تحریک تومورهای مثانه در رت های مذکر اما نه در انسان تلقی می گردد. به هر حال بنابر دانش ما، داده هایی مبنا بر تاثیرات ساخارین بر عملکردهای تولیدمثلی به ویژه پتانسیل باروری اسپرم وجود ندارد.
از آنجایی که اسپرم دارای یک نقش حیاتی در عملکرد تولیدمثلی است، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مصرف ساخارین بر پارامترهای اسپرم و آپوپتوز در موش های بالغ است.
مجموعا 14 موش نر بالغ به 2 گروه تقسیم شدند. گروه 1 به عنوان کنترل، غذای روتین موش و گروه 2 یا حیوانات آزمایشی، آب حاوی ساخارین (W/V 0/2) را به مدت 35 روز دریافت نمودند. بعد از این مدت، از هر حیوان دم اپیدیدیم مربوط به سمت چپ جدا و در محیط Ham’s F10 قرار داده شد. اسپرم های خارج شده برای ارزیابی تعداد، حرکت مورفولوژی (رنگ آمیزی پاپانیکولا) و حیات (رنگ آمیزی ائوزین) مورد استفاده قرار گرفتند. یکپارچگی DNA اسپرم به عنوان اندیکاتور آپوپتوز با تست های SCD و TUNEL مورد ارزیابی قرار گرفت.
در پی مصرف ساخارین، تعداد و حرکت اسپرم ها کاهش و میزان ناهنجاری های مورفولوژیکی افزایش یافت. همچنین میزان آسیب DNA و آپوپتوز در گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل از لحاظ آماری به طور معنی داری افزایش یافت.
بنابر داده های ما، مصرف ساخارین ممکن است دارای تاثیرات منفی بر روی پارامترهای اسپرم باشد و منجر به افزایش میزان قطعه قطعه شدن DNA و آپوپتوز در اسپرم موش گردد.