بررسی میزان آگاهی پرستاران از آخرین تغییرات احیاء قلبی ریوی در بیمارستان های آموزشی شهر خرم آباد در سال 1391

احیاء قلبی ریوی یک فرایند اساسی برای مقابله با ایست قلبی ریوی است. مهم‌ترین مهارت پرسنل درمانی درحفظ حیات بیماران و مصدومان عملیات احیا قلبی-ریوی CPR) است. به علت اینکه بدون انجام اقدامات احیاء، مرگ مغزی به دنبال کمبود اکسیژن در کمتر از 4 تا 6 دقیقه ایجاد می‌شود، واژه احیاء قلبی ریوی (CPR) به علت اهمیت ویژه احیاء مغز و حفظ کارکرد آن به احیاء قلبی ریوی و مغزی (CPCR) تغییر نام داد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان آگاهی پرستاران شهر خرم‌آباد تهیه شده است.

مواد و روش‌ها:

 در این پژوهش توصیفی تحلیلی، 160 پرستار شاغل بیمارستان‌های آموزشی شهر خرم‌آباد وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده‌ها یک پرسش‌نامه دوبخشی بود. سطح اگاهی پرستاران با استفاده از پرسش‌نامه در چهار سطح عالی، خوب، متوسط و ضعیف بررسی شد. در پایان داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: 

تعداد 160 پرستار با محدوده سنی 50-22 و میانگین سنی 2/29 سال در مطالعه شرکت کردند. 6/25%  نمونه‌ها مرد و 4/74% زن بودند. میانگین و انحراف معیار میزان آگاهی پرستاران 6/5±3/23 با طیف 6-37 بود. سطح آگاهی  5/7% افراد در حد عالی، 4/64% در حد خوب، 3/26% در حد متوسط و 3/1% در حد ضعیف بود. سطح آگاهی پرستاران در مورد کاربرد LMA و کامبی تیوب رضایت‌بخش نبود.

نتیجه‌گیری:

 با توجه به نتایج این مطالعه باید در مورد تازه‌های احیاء قلبی ریوی از جمله اصول شروع و خاتمه CPR، کاربرد LMA و کامبی تیوب، شوک‌درمانی و چگونگی استفاده از AED، تزریق داخل استخوانی و القاء هیپوترمی آموزش‌های لازم به پرستاران شاغل در بیمارستان‌ها صورت گیرد.