مطالعه تنوع ژنتیکی گوسفند کردی شیروان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره و مقایسه ضریب همخونی بدست آمده با استفاده از اطلاعات شجره ای

هدف از این تحقیق برآورد ضریب همخونی گوسفند کردی شیروان براساس اطلاعات شجره ای و مولکولی بود. در این پژوهش، میزان همخونی 7170 راس بره حاصل از 177 قوچ و 2182 میش که طی سال های 1388- 1368 از گله گوسفند کردی ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد شیروان جمع آوری شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. میانگین ضریب همخونی بر اساس سال پایه 1368، 668/ 0 درصد برآورد شد. همچنین ضریب همخونی 100 راس حیوان در جمعیت گوسفند کردی با استفاده از 6 جایگاه ریزماهواره ای (BM8125، BMS2361، BM6526، BM6438، BMS1004 و BM6444) برآورد شد. در مجموع 34 آلل با میانگین 67/ 5 به ازای هر جایگاه مشاهده شد. ضریب همخونی بر اساس شاخص رایت (FIS) در جمعیت مورد مطالعه، از 1859/ 0- برای جایگاه BM6526 تا 3329/ 0 در جایگاه BM6438 متغیر بود. در جایگاه های BM6438 و BM6444 مقدار شاخص FIS، مثبت بود و به ترتیب 3329/ 0 و 2287/ 0 برآورد شد ولی برای سایر جایگاه ها منفی بود. میانگین ضریب همخونی بر اساس داده های مولکولی، 2617/ 0 درصد بدست آمد. با بهره گیری از تعداد بیشتر نشانگر های ژنتیکی با پوشش گسترده در ژنوم و افزایش تعداد نمونه ممکن است این برآورد ها به مقادیر واقعی نزدیکتر باشند. همچنین نتایج این تحقیق نشان می دهد که برآوردهای ساده تشابه ژنتیکی افراد که تنها بر اساس شراکت آللی بر مبنای تعداد محدودی جایگاه بدست آمده است، نمی تواند مبنای دقیقی برای بیان روابط و مبنای تصیمیم گیری های اصلاحی در گله قرار گیرد. این نتیجه ادامه استفاده از داده های شجره ای را به عنوان مبنای اصلی برآوردها پیشنهاد می نماید.