بررسی رابطه میان مبتدا، مبتداسازی و پیش انگاره موضوعیت در زبان فارسی

لمبرکت (1994) در چارچوب نظریه ی ساخت اطلاعی مقیاس پذیرفتگی مبتداها را ارائه می کند که البته برای مبتداسازی نیز عمل می کند، بدین صورت که هر چه از بالای مقیاس به سمت پایین حرکت می کنیم، امکان مبتدا واقع شدن کمتر و کمتر می شود. او مبتدا را براساس مفهوم «دربارگی» تعریف می کند و شرط مبتدا بودن را این می داند که سازه ی مورد نظر جزء پیش انگاره ی موضوعیت جمله باشد یا به عبارتی، این سازه باید موضوع بحث یا همان کانون توجه باشد. البته، لمبرکت سه پرسش مهم را بی پاسخ می گذارد که عبارتند از: آیا پیش انگاره ی موضوعیت مقوله ی یکدستی است یا انواعی دارد؛ رابطه ی میان پیش انگاره ی موضوعیت و مقیاس پذیرفتگی مبتداها چیست؛ آیا عملا در تمامی جایگاه های این مقیاس امکان مبتدا واقع شدن (و بالطبع مبتداسازی) وجود دارد. نگارندگان مقاله ی پیش رو می کوشند تا بر اساس داده های زبان فارسی نشان دهند که موارد مبتداسازی گروه های اسمی تا چه اندازه با مقیاس فوق الذکر تطابق دارد. به علاوه، نگارندگان با اتکاء بر داده های زبان فارسی پاسخ هایی را برای سه پرسش مطرح شده ارائه می دهند. نخست آن که پیش انگاره ی موضوعیت انواعی دارد. دوم آن که در همه ی جایگاه های مقیاس پذیرفتگی مبتداها، شاهد پیش انگاره ی موضوعیت نیستیم. سوم آن که در این مقیاس، از یک سطح به پایین تر آن چه روی می دهد، پیش آوری کانون است و نه مبتداسازی.