بررسی ارتباط افکار خودکشی با ویژگی های روانی - اجتماعی در بیماران افسرده

روزانه در جهان بیش از 1000 خودکشی و 10 – 20 برابر آن اقدام به خودکشی رخ می دهد. شناسایی عوامل خطر می تواند برای طراحی فعالیت های پیشگیرانه برای کاهش شیوع خودکشی مفید باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط افکار خودکشی با ویژگی های روانی -اجتماعی در بیماران مبتلا به افسردگی بستری در مرکز آموزشی درمانی رازی تبریز انجام گرفت.
این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بود که در سال 1392 انجام شد. 80 بیمار مبتلا به افسردگی که دارای افکار خودکشی بودند، به روش نمونه گیری در دسترس در مطالعه شرکت نمودند. پرسشنامه این مطالعه دارای دو قسمت ویژگی های روانی -اجتماعی و مقیاس افکار خودکشی بک بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید.
به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که ارتباط معنی داری بین افکار خودکشی و ابعاد آن با جنس، شغل، تحصیلات، اقدام به خودکشی قبلی، روش خودکشی، وجود بیماری جسمی و مصرف داروهای غیرروان گردان وجود دارد (05/0P<).
با توجه به این که افکار خودکشی به عنوان یکی از قوی ترین عوامل خطر برای خودکشی موفق می باشد و شناسایی گروه های در معرض خطر نقش مهمی را در پیشگیری از خودکشی دارند لذا با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود بیماران زن دارای تحصیلات پایین تر از دیپلم که داروهای روانگردان مصرف می نمایند به عنوان گروه در معرض خطر مورد توجه بیشتری قرار گیرند.