سیره روحانیت اصیل افسانه نبود و نیست

علمای راستین، نمونه‌های مجسم عمل به احکام، آداب و موازین اسلامی‌اند و با الهام از سیره معصومین(ع) در طهارت نفس، تزکیه درون، اخلاص، پارسایی و پرهیزکاری، اهتمام دارند. به عبارت دیگر، کسی که مسوولیت ارشاد و هدایت افراد جامعه را بر عهده میگیرد، وقتی به گذشته مینگرد، رسولان الهی و پیشوایان معصوم را در رده های پیشین میبیند و به واقع وارد فضایی میگردد که این معصومان آن را معطر ساخته‌اند. عالمی که به خودسازی روی میآورد، به هر اندازه که دل و ذهن را به نور ایمان و تقوا صفا میدهد، به سیره آن پاکان نزدیک میشود. کسانی که میخواهند در جامعه پرتوافشانی کنند، مروج دیانت باشند و فرهنگ فضیلت را میان قشرهای گوناگون، نهادینه کنند، شایسته است ابتدا اندرون را منور و درخشان ساخته باشند. امام صادق (ع) فرموده‌اند: «رحم الله قوما کانوا سراجا و منارا، کانوا دعاه الینا باعمالهم و مجهود طاقتهم».1 رحمت الهی نصیب کسانی میگردد که همچون چراغی فروزان و مشعلی سوزان، راه دیگران را روشن ساخته‌اند و با کردار خویش مردمان را به راه ما فرا خوانده و با تمام توان و ظرفیت خود، حق را معرفی کرده‌اند...