استراتژی روحانیت در برابر انحراف مشروطیت

انقلاب مشروطیت از مقاطع بسیار حساس و تاثیرگذار در تحولات سیاسی اجتماعی ایران به حساب می‌آید به گونهای که بسیاری از نزاعها و چالش‌ها و واکنشهای میان نیروهای مذهبی و غیرمذهبی ایران در حقیقت از آن زمان آغاز گردیده اند؛ از جمله، برای نخستین بار تعامل بین جریان روحانیت و جریان روشنفکری در مشروطه آغاز گردید. در ابتدای نهضت، به ظاهر بین دو جریان مذکور همگرایی صورت گرفت، ولی به تدریج، به جدایی و سرانجام مقابله کشیده شد. در این میان، شیوه برخورد روحانیت در برابر منورالفکران از مسایل قابل تامل است. از این رو، در این مقال کوتاه سعی شده است تا استراتژی روحانیت در برابر پدیده انحراف در مشروطه مورد بررسی قرار گیرد اما پیش از پرداختن به این مساله و شیوه برخورد روحانیت و عالمان دینی با پدیده انحراف در انقلاب مشروطه، تذکر چند نکته ضروری مینماید...