بررسی تاثیر نوع و مقدار پلیمر بر قدرت مخاط چسبی و سرعت آزادسازی دارو از فیلم های مخاط چسب داخل گونه ای دیکلوفناک سدیم

دارورسانی داخل گونه ای یک جایگزین مناسب برای تجویز دارو از راه خوراکی و یک روش مناسب تجویز، جهت عملکرد سیستمیک و موضعی دارو است. جذب عوامل درمان ی از حفره ی دهان باعث ورود مستقیم این عوامل به گردش خون سیستمیک می شود. بنابراین از اثر گذر اول کبدی و تخریب گوارشی ممانعت به عمل می آید. هدف از این مطالعه، توسعه و توصیف فیلم های داخل گونه ای دیکلوفناک سدیم بوده است.
فیلم های داخل گونه ای د یکلوفناک سدیم با استفاده از روش تبخیر حلال تهیه شدند. اودراژیت به عنوان K و پلی وینیل پیرولیدون 25 K4 M به عنوان پلیمر تشکیل دهنده فیلم و هیدروکسی پروپیل متیل سلولز L 100 -55 پلیمرهای مخاط چسب مورد استفاده قرار گرفتند. تاثیر مقدار و نوع پلیمر در سرعت آزادسا زی دارو، سرعت تورم، فرسایش و قدرت مخاط چسبی فیلم ها بررسی شد. باعث کاهش سرعت رهش دارو می شود اما اضافه نمودن پلی K4 M افزودن هیدروکسی پروپیل متیل سلولز باعث افزایش سرعت آزادسازی دارو می گردد. افزودن پلیمرهای هیدروفیل افزایش قابل توجهی در K وینیل پیرولیدون 25 باعث کاهش درصد فرسایش و افزایش K4 M درصد تورم فیلم ها دارد. هم چنین افزودن هیدروکسی پروپیل متیل سلولز قدرت مخاط چسبی می گردد.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که فیلم های داخل گونه ای اودراژیت به خوبی می تواند به عنوان حامل مخاط چسب در دارور سانی داخل گونه ای سیستمیک برای داروهای با متابولیسم بالای گذر اول کبدی، مورد استفاده قرار گیرد. هم چنین نتایج به دست آمده از این مطالعه، اثر پلیمرهای هیدروفیل بر الگوی رهش دارو و دیگر خصوصیات فیل مها را اثبات می کند.