انتخاب مناسب ترین شبکه مناطق تحت حفاظت با استفاده از یک الگوریتم هوشمند (مطالعه موردی: استان مازندران)

برای حفاظت از تنوع زیستگاه ها و جمعیت های حیات وحش باید به انتخاب مناطق معرف و نمونه از کل طبیعت پرداخت. هدف اصلی این پژوهش انتخاب مناسب ترین شبکه مناطق تحت حفاظت در استان مازندران است. به این منظور، زیستگاه بالقوه 8 گونه پستاندار، مناطق مناسب پراکنش 4 گروه پرنده و 26 تیپ پوشش جنگل به عنوان معیارهای انتخاب مناطق تحت حفاظت استفاده شدند. اولویت بندی توسط الگوریتم مذاب سازی شبیه سازی شده تحت نرم افزار Marxan انجام شد. در سناریوی اول کارایی مناطق تحت حفاظت موجود در رسیدن به هدف حفاظت 30 درصد هر یک از معیارهای حفاظتی بررسی شد. نتایج نشان داد مناطق تحت حفاظت موجود تنها در برآورد هدف حفاظتی 8 معیار موفق بوده اند. در سناریوی دوم با شرط وجود مناطق تحت حفاظت موجود، اقدام به انتخاب لکه های مناسب حفاظت برای تکمیل شبکه حفاظتی موجود شد. نتایج نشان دادند برای حفاظت 30 درصد هر یک از معیارها، در بهترین حالت 28 درصد از سطح استان باید حفاظت شود. بر این اساس، نیاز است حدود 04/186.918 هکتار به سطح مناطق فعلی اضافه شود. در سناریوی سوم بدون در نظر گرفتن مناطق تحت حفاظت موجود، منطقه با هدف حفاظت 30 درصد هر معیار اولویت بندی شد و بهترین لکه ها برای حفاظت معرفی شدند. نتایج نشان داد در بهترین حالت باید 43/18 درصد سطح استان حفاظت شود. از این مقدار تنها 17/24 درصد آن با مناطق تحت حفاظت موجود هم پوشانی دارد. با استفاده از نتایج حاصل از این پژوهش می توان خلاء های حفاظتی موجود را شناسایی و مناطقی برای تکمیل این خلاء ها معرفی کرد.