ارتباط ویژگی های آکوستیکی صدا با مدت زمان ابتلا به بیماری و شدت بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون (PD) دومین بیماری تخریبگر دستگاه عصبی است که «صدا» را سریعتر و بیش از سایر زیربخشهای گفتار مختل می کند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط مدت زمان ابتلا به بیماری و شدت بیماری با ویژگی های اکوستیک صدا در بیماران فارسی زبان است. این مطالعه بر روی 23 فرد (12مرد، 11 زن) مبتلا به PD (سن 8/18 ± 60/59) و 23 فرد سالم (سن 6/82 ± 61/76) انجام شد. شدت بیماری براساس آزمونهای عصبی UPDRS-III و هوئن و یار (H&Y) توسط متخصص اعصاب در بهترین شرایط تاثیر دارو تعیین شد. ویژگی های اکوستیکی صدا شامل میانگین، انحراف معیار، کمینه و بیشینه بسامد پایه صدا (f0، sdf0، minf0، maxf0)، میانگین درصد جیتر و شیمر و نسبت هارمونیک به نویز (HNR) با کشش واکه/a/ بدست آمد.
ویژگی های صدای بیماران تفاوتی با گروه شاهد نداشت. مدت ابتلا به بیماری با f0، sdf0، minf0، maxf0 صدای کل بیماران و با شیمر و f0 صدای زنان ارتباط معنادار داشت. میان UPDRS و مدت ابتلا به بیماری ارتباطی وجود نداشت (در کل و به تفکیک جنس) اما بین H&Y و مدت ابتلا به بیماری در کل بیماران (r=0/557، P=0/003) و در زنان (r=0/606، P=0/037) همبستگی دیده شد.H&Y با ویژگی های fo، minf0، maxf0 مرتبط بود اما بین UPDRS و ویژگی های صدا ارتباطی مشاهده نشد.
تاثیر PD بر F0 و دامنه تغییراتش نشانگر ظهور بارزتر علائم حنجره ای بیماری است. مدت ابتلا به بیماری با افزایش شدت بیماری مرتبط است اما ارتباطش با شدت اختلالات حرکتی نیاز به بررسی های بیشتر دارد.