اثر حفاظتی ویتامین E بر سمیت القاء شده توسط پارانونایل فنل بر بافت بیضه موش صحرایی بالغ

نونایل فنل یک آلاینده زیست محیطی با خاصیت استروژنی ضعیف است که موجب استرس اکسیداتیو در بافت های مختلف از جمله بیضه می گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثر ویتامینE به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی بر بافت بیضه موش های صحرایی تیمار شده با پارانونایل فنل انجام شد.
در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه شش تایی کنترل، vitamin E 100 mg/kg/day، پارانونایل فنل 250 mg/kg/day و پارانونایل فنل 250 mg/kg/day توام با vitamin E 100 mg/kg/day تقسیم شدند. پس از 56 روز تیمار دهانی با تعیین وزن موش، بیضه راست خارج و فیکس شد. پارامترهای مورفومتریک بافت بیضه پس از انجام برش گیری، پاساژ بافتی و رنگ آمیزی Heidenhain''s Azan، توسط روش استریولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت.
میانگین حجم لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی، قطر لوله های منی ساز، ضخامت غشاء پایه لوله های منی ساز، تعداد سلول های اسپرماتوسیت، اسپرماتید و سلول های سرتولی در گروه پارانونایل فنل نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (P<0.05). این پارامترها در گروه پارانونایل فنل + ویتامین E به صورت معنی داری در مقایسه با گروه دریافت کننده پارانونایل فنل افزایش یافت (P<0.05). پارانونایل فنل موجب آتروفی لوله های منی ساز، افزایش فضای بینابینی، بی نظمی و واکوئل زایی در اپی تلیوم زایشی گردید. اکثر این تغییرات تخریبی ایجاد شده توسط پارانونایل فنل، در بیضه موش های گروه پارانونایل فنل+ ویتامین E در حد گروه کنترل بهبود یافت.
مصرف همزمان ویتامین E و پارانونایل فنل از اثرات نامطلوب پارانونایل فنل بر بافت بیضه موش صحرایی بالغ جلوگیری نمود.