ارزیابی برخی صفات فیزیولوژیکی در جمعیت هایی از Aegilops triuncialis تحت تنش خشکی

به منظور ارزیابی فیزیولوژیکی تحمل به تنش خشکی درجمعیت هایی از گونه Aegilops triuncialis، آزمایشی در شرایط گلخانه به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1390 اجرا شد. سه رژیم آبیاری به صورت آبیاری کامل، آبیاری تا مرحله تورم سنبله و آبیاری تا مرحله 50 درصد ظهور سنبله به عنوان سطوح عامل اول و هشت جمعیت مختلف از A. triuncialis به عنوان سطوح عامل دوم در نظر گرفته شدند. مولفه های فلورسانس کلروفیل (FM، (FV/FM و تعداد روزنه با افزایش تنش خشکی کاهش یافت. کاهش قابل ملاحظه ای در محتوای کلروفیل و میزان کارتنوئید برگ در شرایط تنش خشکی به ویژه در تنش مرحله تورم سنبله مشاهده شد. همچنین وقوع تنش خشکی موجب کاهش 26 درصدی در محتوای نسبی آب برگ نسبت به شرایط بدون تنش گردید. میزان هدایت روزنه ای نیز در تنش مرحله تورم سنبله 46 درصد و در مرحله 50 درصد ظهور سنبله 55 درصد کاهش یافته، اما میزان پرولین افزایش پیدا کرد. در شرایط کم آبی در مرحله ظهور سنبله، جمعیت های هوراند، مرند و ماکو از نظر محتوی نسبی آب برگ نسبت به سایر جمعیت ها برتری نسبی داشتند و می توان آنها را به عنوان جمعیت های متحمل به تنش خشکی برای مطالعات بعدی معرفی نمود.