ارزیابی اثرات پیشگیرانه ی مخمر غنی شده با سلنیوم بر بافت شناسی کبد و فعالیت آنزیم های آن پس از القای سرطان کولورکتال در رت

سرطان کولورکتال از شایع ترین علت های مرگ ناشی از سرطان در دنیا می باشد. مطالعات زیادی پیرامون به کارگیری پروبیوتیک ها و سلنیوم در پیشگیری از سرطان ها انجام شده است. مطالعه ی حاضر به منظور بررسی تغییرات آنزیم های کبدی رت شامل آلانین آمینو ترانسفراز (ALT یا Alanine transaminase)، آسپارات آمینو ترانسفراز (AST یا Aspartate transaminase) و آلکالین فسفاتاز (ALP یا Alkaline phosphatase) در سرطان کولون القا شده توسط دی متیل هیدرازین و اثرات پیشگیرانه ی مخمر Saccharomyces cerevisiae (اشکال ساده و غنی شده با سلنیوم) انجام گرفت.
40 سر موش صحرایی ماده در محدوده ی وزنی g 250-200 به پنج گروه شاهد سالم، شاهد مبتلا به سرطان، مخمر، سلنیوم و مخمر غنی شده با سلنیوم تقسیم شدند. کلیه ی حیوانات به جز شاهد سالم، داروی سرطان زای دی متیل هیدرازین را دو بار در هفته به مدت پنج هفته و با دوز mg/kg 40 دریافت کردند، اما گروه سالم فقط سرم فیزیولوژی دریافت کردند. گروه سلنیوم، سلنیوم محلول در آب را به مقدار mg/ml 4، گروه مخمر همزمان با دی متیل هیدرازین Saccharomyces cerevisiae را با تراکم CFU/ml 108 × 5 و گروه آخر، مخمر غنی شده با سلنیوم را به همین مقدار از طریق گاواژ روزانه دریافت کردند. در پایان هفته ی 40، حیوانات تشریح، نمونه های خونی تهیه و میزان آنزیم ها سنجیده شد.
میانگین سطح آنزیم ها در گروه شاهد مبتلا به سرطان از همه بالاتر بود و در سایر گروه ها، کاهش معنی داری داشت (050/0 > P). لازم به ذکر است بیشترین کاهش در سطح آنزیمی، مربوط به گروهی بود که مخمر غنی شده با سلنیوم را دریافت کردند.
سطح آنزیم های کبدی در سرطان کولون القا شده با دی متیل هیدرازین افزایش می یابد. استفاده از مخمر غنی شده با سلنیوم، سبب کاهش میزان آنزیم های ALT، AST و ALP می گردد. مخمر غنی شده با سلنیوم از ایجاد تغییرات بافتی در کبد به هنگام دریافت ماده ی سرطان زا پیشگیری می کند.