سنجش تومورزایی سلول های بنیادی زایای موش مذکر نابالغ تکثیر یافته در محیط کشت پس از پیوند به موش بالغ با نقص سیستم ایمنی

این فرضیه وجود دارد که سلول های بنیادی پس از پیوند، قابلیت تومورزایی دارند. سلول های بنیادی اسپرماتوگونی دارای قابلیت تکثیری بالا و کلونی زایی بوده که مربوط به بیان یک سری از ژن های پرتوانی نظیر ژن c-Myc است؛ بنابراین هدف اصلی این تحقیق بررسی قابلیت تومور زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی بعد از کشت در آزمایشگاه و پیوند به حیوانات با نقص سیستم ایمنی بوده است.

سلول های بنیادی اسپرماتوگونی حاصل از بافت بیضه موش 3-5 روزه نر نژاد NMRI پس از دو مرحله هضم آنزیمی، کشت داده شدند. پس از کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی به مدت یک ماه، کلونی های به دست آمده با استفاده از نشانگر Oct4 و Plzf تعیین ماهیت شدند. سپس بیان ژن های پرتوانی Oct-4، Nanog و c-Mycبررسی شد. تعداد 106× 5 از سلول ها به صورت زیر پوستی به موش با نقص سیستم ایمنی پیوند و پس از 8 هفته محل پیوند سلول ها از نظر ایجاد تومور ارزیابی شدند. سلول های بنیادی موشی رده CCE به عنوان کنترل مثبت، استفاده شدند. تومور های به وجود آمده با کولیس اندازه گیری شد.

کلونی ها پروتئین Oct-4 و PLZF را بیان کردند. میزان بیان ژن های پرتوانی در این سلول ها به نسبت سلول های بنیادی جنینی به طور معنی داری پایین تر بود. سلول های بنیادی جنینی موشی تومور ایجاد نمودند ولی کلونی های اسپرماتوگونی قادر به ایجاد تومور نبودند.

سلول های بنیادی اسپرماتوگونی موشی در مقایسه با سلول های بنیادی جنینی قادر به ایجاد تومور در بدن نیستند. به دلیل بیان پایین ژن های پرتوان به ویژه ژن c-Myc قابلیت تومورزایی این سلول ها به طور معنی داری کاهش یافته است. با این حال مطالعه در مورد نمونه انسانی نیز باید بررسی شود.