آرمان گرایی شیعی و نقش آن در تحقق نظام سیاسی اجتماعی مطلوب با تاکید بر تاریخ تشیع در ایران معاصر

آرمانها، همواره فاصله قابل توجهی با واقعیت های زندگی بشر دارند. کم کردن این فاصله یکی از دغدغه های بزرگ متفکران و اندیشمندان در طول تاریخ بوده است. تاریخ تشیع در ایران، یکی از بهترین نمونه ها برای بررسی این مساله است.
این پژوهش با هدف بررسی تاریخ ایران اسلامی به ویژه پانصد سال اخیر؛ یعنی از ابتدای ظهور صفویه تا انقلاب اسلامی از زاویه کیفیت تحقق آرمانها صورت گرفته است تا الگویی برای شناخت بهتر آینده و کشف منطق تحول تاریخ تشیع در ایران باشد.
تحلیل فوق با روش استفاده از یک مدل تمثیلی؛ یعنی مدل «خلع و لبس» صورت می گیرد؛ یعنی زمانی که واقعیت ها همچون لباسی که تنگ شده یا به حال اندراس افتاده، از تن آرمانها خلع می شوند و لباس متناسب تر به کار گرفته می شود.
آرمانهای شیعه به لحاظ ذات پویا، پیش رونده و متصرف خود در هر تاریخی که جریان پیدا کنند در دل واقعیت ها و با خلع و لبسی که نسبت به واقعیت ها دارند، به نقطه کمال و تحقق کامل خود نزدیک می شوند. در این تحقیق، بیان شده است که این آرمانها با عبور از تاریخ ایران شیعی، ایرانیان را موفق به تحقق نظام سیاسی اجتماعی مطلوب خود؛ یعنی نظام «ولایت فقیه» ساخته اند.