مقایسه میزان بارداری با گونادوتروپین ها و کوتریزاسیون لاپاراسکوپیک در تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات: متاآنالیز

چندین کارآزمایی بالینی به مقایسه دو روش درمانی کوتریزاسیون لاپاراسکوپیک تخمدان (LOD) و مصرف گونادوتروپین برای بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات پرداخته اند. اما به دلایلی نظیر تفاوت در روش کار و طراحی مطالعات نتایج آنها در بررسی برخی پیامدها با هم همخوانی نداشته و متعارض بودند. همچنین به دلیل کوچک بودن حجم نمونه در مطالعات مذکور، نتایج نهایی آنها نمی تواند به روشنی میزان اثربخشی هر یک از دو روش درمانی ذکر شده را نشان دهد.

انجام یک مطالعه مروری از نوع سیستماتیک و متاآنالیز جهت مقایسه میزان بارداری با دو روش مصرف گونادوتروپین ها و LOD در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات به منظور پیشنهاد بهترین نوع درمان برای این گروه از بیماران بر اساس شواهد کامل حاصل از ادغام نتایج مطالعات اولیه انجام شده قبلی به روش متاآنالیز.

جستجوی سیستماتیک و نظام مند منابع الکترونیکی در پایگاه های داده ها از جمله EMBASE, MEDLINE, Cochrane Library و Google scholar با استفاده از کلید واژه های استاندارد انجام شد. تنها مطالعات کارآزمایی بالینی تصادفی شده که در آن ها دو روش درمانی کوتریزاسیون لاپاراسکوپیک تخمدان- بدون دریافت داروی تحریک تخمک گذاری اضافه- و مصرف گونادوتروپین برای بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات مورد بررسی قرار گرفته اند وارد مطالعه شدند. در جستجوی منابع محدودیت زمانی در نظر گرفته نشد.

میزان بارداری در6 کارآزمایی بالینی شامل 499 زن واجد شرایط مورد بررسی قرار گرفته است. بطور کلی بارداری در 33% زنان گروه درمانی LOD و 55% زنان گروه درمانی گونادوتروپین گزارش شده است. اما این تفاوت در بین دو گروه درمانی از نظر آماری معنی دار نیست (%73/201=I2، زن 499، مداخله 6 , p=0/119,p, OR:0/534, 95% CI:0/242-1/176). در حالیکه میزان تولد زنده در گروه درمانی LOD بطور معنی داری کمتر از گروه درمانی گونادوتروپین است (%353/3=I2، زن 318، مداخله 3، 0/02=OR :0/446,95%CI 0/269-0/74 ،p). همچنین میزان چند قلو زایی نیز در گروه درمانی LOD کمتر از گروه درمانی گونادوتروپین محاسبه شده است که این تفاوت از نظر آماری معنی دار است (%0=I2، زن 307، مداخله 3، 0/008= 95% ,0/127:OR). در نهایت، تفاوت معنی داری در میزان سقط بین دو گروه درمانی مذکور برآورد نشد (%0=I2، زن 422، مداخله 4، 0/19=CI ،0/273-1/293:p 95% OR:/0594).

نتایج این مطالعه نشان میدهد که شواهدی دال بر وجود تفاوت معنی دار از نظر میزان سقط و حاملگی در گروه درمانی LOD در مقایسه با مصرف گونادوتروپین در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات وجود ندارد. با این حال کاهش معنی دار میزان چند قلوزایی در گروه درمانی LOD می تواند از جمله مزایای این روش درمانی برای بیماران ذکر شده باشد. از طرف دیگر، بالا بودن میزان تولد زنده در گروه درمانی گونادوتروپین میتواند بدلیل بالا بودن میزان چند قلو زایی در این گروه درمانی باشد. از آنجاییکه اثرات LODبر روی عملکرد تخمدانها طولانی مدت است، انجام مطالعات بیشتر با تمرکز بر این ویژگی درمانLOD پیشنهاد می شود.