استفاده از شاخص های تن سنجی در طراحی معادلات پیشگوی تخمین چربی کل بدن جهت حذف اسکن دگزا از کل بدن

هدف از این مطالعه، پیش بینی کل بافت چربی با استفاده از متغیرهای تن سنجی (اندازه ی دور کمر، اندازه ی دور باسن، نسبت دور کمر به باسن، نسبت دور کمر به قد و شاخص توده ی بدنی) بود. مزیت این پیش بینی نسبت به اسکن دگزا از کل بدن، راحتی بیشتر بیمار، استفاده از دوز کمتر اشعه ی یونیزان و کاهش در هزینه ها می باشد.
برای این مطالعه 143 نفر از بزرگسالان مراجعه کننده به مرکز تشخیص ترکیبات بدن و پوکی استخوان اصفهان، مورد اسکن با روش جذب اشعه ی ایکس با انرژی دوگانه (DXA یا Dual-energy X-ray absorptiometry) برای اندازه گیری بافت چربی کل بدن قرارگرفتند. همزمان مقادیر قد، وزن، اندازه ی دور کمر و باسن اندازه گیری شد و مقادیر شاخص توده ی بدنی، نسبت دور کمر به باسن و نسبت دور کمر به قد محاسبه گردید. مجموعه ی داده ها به صورت تصادفی به دو گروه شاهد شامل 100 نفر و مورد شامل 43 نفر تقسیم شدند و تحلیل رگرسیون چندگانه با حذف پسرو بر گروه مورد اعمال گردید. مقادیر پیش بینی برای کل بافت چربی با استفاده از معادلات رگرسیونی حاصل بر روی داده های آزمون به دست آمد و در نهایت، مقادیر پیش بینی شده و مشاهده شده ی چربی کل بدن مقایسه گردید.
با استفاده از روش رگرسیون چندگانه، بهترین معادله ی پیشگو برای پیش بینی کل بافت چربی بدن شامل شاخص توده ی بدنی و جنسیت بود (808/0 = 2R).
جنسیت تاثیر مهمی در رابطه ی بین کل بافت چربی با شاخص های تن سنجی دارد. همچنین شاخص توده ی بدنی نسبت به دیگر شاخص های تن سنجی، دارای توانایی بیشتری در تخمین کل بافت چربی بدن است.