ارزیابی فیزیولوژیک رفتار هالوفیت Aeluropus littoralis در واکنش به شوری

هالوفیت تک لپه Aeluropus littoralis از نظر تامین پوشش مرتعی در اراضی شور و حاشیه ای می تواند نقش موثری در حفاظت ذخایر آب و خاک و فراهمی نیاز علوفه ای دام ها داشته باشد. در تحقیق حاضر ارزیابی برخی پارامترهای فیزیولوژیک این گیاه در پاسخ به سطوح مختلف شوری انجام شد. بذرهای گیاه آلوروپوس لیتورالیس پس از ضدعفونی در ماسه شسته شده با اسید کلریدریک و در اتاق رشد با شرایط کنترل شده، دمای روز 25 و شب 16 درجه سانتی گراد و تناوب نوری 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی کشت شد. پس از 45 روز از آغاز کشت، تیمارهای شوری صفر، 100، 200، 300 و 400 میلی مولار نمک کلرید سدیم اعمال شد. طرح مورد استفاده در این آزمایش، طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار بود. مواد گیاهی پس از گذشت 14 روز از زمان اعمال آخرین تیمار شوری برداشت شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که گیاهان تیمار شده با 200 میلی مولار سدیم کلراید، بیشترین میزان وزن خشک و خاکستر را در مقایسه با شاهد به خود اختصاص دادند. بر پایه اطلاعات بدست آمده محتوای پتاسیم بافت شاخساره ای بر خلاف سدیم با افزایش شوری کاهش یافت. این در حالیست که سدیم و پتاسیم ترشحی از بافت های شاخساره ای در پاسخ به شوری افزایش نشان داد. نسبت کلروفیل a/b و محتوای کربوهیدارتی ریشه در واکنش به شوری افزایش داشت و میزان نشاسته و کل قندهای محلول در بافت های شاخساره ای در بالاترین سطح شوری رابطه معنی داری با افزایش نسبت کلروفیل نداشت. نتایج بدست آمده از تحقیق حاضر پیشنهاد می کند که مدیریت یون های مضر همراه با تنظیم اسیمیلاسیون گیاهی در نحوه عمل گیاهان هالوفیت برای اجتناب از اثرات بازدارنده شوری موثر بوده است.