تاثیر خانواده درمانگری شناختی رفتاری بر تغییر جنسیت طلبی با تاکید بر روان درمانگری معنوی: (نتایج یک تک بررسی

تغییر جنسیت طلبی یکی از اختلال های هویت جنسی است که با تمایل شدید به اتخاذ هویت جنس مخالف بدون توجه به امتیازهای فرهنگی آن مشخص می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر خانواده درمانگری شناختی رفتاری بر درمان تغییر جنسیت طلبی با تاکید بر درمان معنوی صورت گرفته است. روش؛ این پژوهش از نوع مطالعه موردی است و داده ها با روش های مصاحبه بالینی براساس DSM-IV-TR و اجرای آزمون های روان شناختی گردآوری شده اند. در این پژوهش یک آزمودنی پسر 18 ساله با تمایل شدید به تغییر جنسیت شرکت داشته است. فرآیند درمان با مشارکت روان شناس بالینی و روان پزشک و در طی 78 جلسه صورت گرفته است. در جلسات درمانی از روش هایی چون حل مساله، خودبازبینی، مثبت نگری و بازسازی شناختی با تکیه بر اهداف زندگی و بعد معنوی روحی صورت گرفته است. یافته ها در آخرین جلسات درمانی مراجع توانست نقش مردانه را بپذیرد، با دخترها و پسرها روابط عادی برقرار نماید. درمانگران از او خواستند که به ازدواج بیندیشد. به مراجع القا شد که پتانسیل مرد بودن را در خود تقویت کند و از هوش خود در جهت برقراری ارتباط موثر اجتماعی استفاده نماید. بررسی های پس از درمان بر تاثیر معنویت و بعد روحی و خانواده درمانگری شناختی- رفتاری در درمان تغییر جنسیت طلبی دلالت دارد. نتایج حاصل از اجرای مجدد آزمون ها، مصاحبه های بالینی و نظر روان پزشک حاکی از بهبودی کامل مراجع است. نتیجه گیری پژوهش ها نشان داده اند، خانواده در شکل گیری و در نتیجه درمان اختلال های هویت جنسی از جمله تغییر جنسیت طلبی نقش دارند. وجود روابط عمیق مادر با پسر یا پدر با دختر، عدم حضور مادر یا پدر و آرزو برای داشتن فرزند دختر یا پسر و طرح مستمر آن در خانواده از جمله مواردی هستند که احتمالا می توانند در اختلال هویت جنسی موثر واقع شوند و به همین دلیل خانواده درمانگری با تکیه بر روش های روان درمانی معنوی پیشنهاد می شود. براساس این مطالعه کاربرد روش های شناختی- رفتاری در کنار آموزش خانواده با تاکید بر بعد روحی و معنوی در درمان اختلال هویت جنسی موثر واقع شده است. هم سوئی و عدم هم سوئی یافته ها در پایان مورد بحث قرار گرفته است.