اولویت بندی ایجاد تشکل های آب بران کشاورزی در مناطق روستایی (موردمطالعه: روستاهای دهستان سلامی شهرستان خواف)

خشکی و پراکنش نامناسب زمانی و مکانی بارندگی، واقعیت گریزناپذیری است که تولید کشاورزی پایدار را منوط به استفاده صحیح و منطقی از منابع آب محدود کشور نموده است. یکی از راه های جلوگیری از برداشت های بی رویه منابع آب، آگاهی بخشی کشاورزان و ذینفعان منطقه، کاهش تصدی گری دولت و انتقال مدیریت آب از طریق ایجاد تشکل های آب بران است. در این تحقیق، اولویت بندی ایجاد تشکل آب بران در هفت روستا در دهستان سلامی از توابع شهرستان خواف استان خراسان رضوی صورت پذیرفته است. روش این تحقیق توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر مطالعات میدانی کتابخانه ای بوده است. روستاهای محدوده موردمطالعه دارای 730 خانوار کشاورز بوده که از طریق فرمول کوکران 252 کشاورز (سرپرست خانوار) به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه هایی در رابطه با موضوع موردمطالعه در اختیار آنان قرار گرفت. جهت انجام تحقیق موردنظر 18 شاخص انتخاب و توسط کارشناسان خبره در رابطه با ایجاد تشکل آب بران موردبررسی قرار گرفت و به کمک مدل تصمیم گیری مجموع ساده وزنی (SAW) اولویت روستاها از حیث مکان ایجاد تشکل آب بران مشخص گردید. بر اساس این روش، روستای احمدآباد با امتیاز 4627/0 اولویت اول و روستای چهارده با امتیاز 4144/0 اولویت دوم برای مکان ایجاد تشکل آب بران انتخاب شدند.