تاکیدات بلاغی و زبانی در کلام رب الارباب

قرآن مجید از ابعاد مختلف دارای اعجاز است. جنبه بلاغی و ادبی آن از همان ابتدای نزول بسیار مورد توجه واقع شده است، به طوی که سبک، شیوه بیان، سلامت الفاظ و... آن عقول ادیبان را به حیرت واداشته است.
هر زبانی برای بیان معانی و مفاهیم خود، اسلوب خاصی دارد که در آن با انتخاب کلمات و چینش آنها بر مخاطب اثر می گذارد. قرآن کریم نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ بلکه دارای اسلوبهای مخصوص به خود است. اسلوب های بکار رفته در قرآن کریم نمونه والای فصاحت و بلاغت را نشان می دهد. یکی از این اسلوبها، اسلوب تاکید است که با صورتهای مختلف در اوج فصاحت و بلاغت بیان شده است.
سعی این مقاله بر آن است تا مبحث مهم بلاغی- زبانی تاکید را در کتاب شریف قرآن مجید مورد مداقه قرار داده و به استناد آیات قرآنی به توضیح و تبین شیوه های تاکید و تحلیل جنبه های بلاغی آن بپردازد. با تحقیق و بررسی آیات قرآن شریف و با عنایت به این که تاکید، اغراض مختلفی از جمله برطرف شدن تردید مخاطب و... دارد، بسیار مورد توجه است؛ چرا که در فهم هرچه بیشتر و بهتر مقصود قرآن به آدمی یاری می رساند.