بررسی امکان جایگزینی روش ANFIS به جای روش های متداول میانیابی و زمین آمار در تخمین تغییرات مکانی سطح ایستابی زیرزمینی

تغییرات سطح آب زیرزمینی از فاکتورهای مهم و تاثیرگذار در مطالعه و مدیریت منابع آب زیرزمینی جهت کاربرد در کشاورزی، شرب و صنعت می باشد. کمبود تعداد نقاط برداشت و تعداد قرایت، به دلیل محدودیت های مالی و زمانی، دسترسی به این اطلاعات را محدود می نماید. بنابراین کاربرد روش های میان یابی و تخمین سطح آب در نقاط مشخص بر اساس اطلاعات نقاط همجوار از جایگاه ویژه ای در مطالعات منابع آب زیرزمینی برخوردار است. در این پژوهش روش های متداول میان یابی، روش زمین آمار کریجینگ و سیستم هوش مصنوعی استنتاج عصبی-فازی تطبیقی برای اراضی دشت ناز شهرستان ساری مورد ارزیابی قرار گرفتند. این پژوهش نشان می دهد که سه روش انحنای کمینه، کریجینگ و سیستم استنتاجی عصبی-فازی تطبیقی به ترتیب با مقادیر RMSE، 32/56، 12/55 و 97/53 سانتی متر و میانگین خطای مطلق 43، 42.54 و 42.94 درصد و همین طور مقادیرR2 56/0 ، 54/0 و 55/0، از دقت تقریبا یکسانی در میان یابی سطح آب زیرزمینی در منطقه مورد مطالعه برخوردارند اگرچه که به دلیل نوسانات زیاد سطح آب در این اراضی که بین 12 تا 315 سانتی متر متغیر می باشد، هیچ کدام از این روش ها از دقت بالا و قابل قبولی برخوردار نیستند. علاوه بر این در سیستم استنتاج فازی-عصبی تطبیقی، روش منقطع سازی با تابع عضویت trapmf در لایه ورودی و 5 عدد تابع به ازای هر ورودی و تابع عضویت constant برای لایه خروجی به همراه الگوریتم یادگیری پیوندی و در روش های متداول میان یابی و کریجینگ پارامترهای پیش فرض های نرم افزار surfur بهترین نتایج را به دست می دهند.