بهینه سازی میزان جریان ورودی و زمان آبیاری در آبیاری جویچه ای با استفاده ازمدل هیدرودینامیک کامل

در این تحقیق، از یک مدل هیدرودینامیک کامل برای شبیه سازی فازهای مختلف آبیاری در جویچه استفاده گردید. برای ارزیابی نتایج حاصل از مدل، از داده‌های مزرعه ای واکر و پرینتز استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی تطابق بسیار خوبی با نرم افزار  SIRMODو داده های مزرعه‌ای دارد. سپس با استفاده از بهینه‌سازی به روش سعی و خطا به تعیین بهترین جریان ورودی و زمان قطع جریان در آبیاری مرکلی پرداخته شد. پارامترهای جریان و زمان قطع، بر اساس حداکثر تابع هدف تعیین شد. به اینترتیب راندمان کاربرد از 57% به 70% و راندمان نیاز آبیاری از 81% به 95% افزایش پیدا کرد. سپس برای دستیابی به راندمان‌های دلخواه، دو سناریوی متفاوت برای بهینه‌سازی تعیین شد. در حالت اول فرض شد مقادیر راندمان نیاز آبیاری و یکنواختی توزیع بزرگ تر از 90% بوده و در آن ناحیه حداکثر مقدار برای راندمان کاربرد انتخاب شود. راندمان کاربرد 60% ، راندمان نیاز آبیاری 98% و راندمان یکنواختی توزیع 90% در این سناریو به دست آمد. در حالت دوم نیز فرض بر این بود که مقادیر راندمان نیاز آبیاری بالاتر از 90%،  مقدار راندمان کاربرد بزرگ تر از 70% و مقدار نفوذ عمقی حداقل باشد. راندمان کاربرد 79%، راندمان نیاز آبیاری 92% و درصد نفوذ عمقی 20% از نتایج این سناریو بوده است. بدین ترتیب با استفاده از این مدل عددی و با توجه به راندمان‌های مورد نظر، امکان مدیریت و برنامه‌ریزی بهتر در زمینه‌ی آبیاری سطحی فراهم خواهد شد.