بررسی تاثیر سطوح مختلف ابرجاذب A200 بر نفوذ آب به خاک در شرایط مزرعهای

ازجمله راهکارهای مدیریتی جهت استفاده بهینه از منابع آبی محدود موجود، به کارگیری مواد جاذب رطوبت از جمله پلیمرهای آب دوست می‌باشد. سرعت نفوذ آب به خاک از پارامترهای بسیار مهم در طراحی روش های آبیاری است. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر مقادیر مختلف ابرجاذب بر نفوذپذیری آب به خاک با استفاده از روش استوانه های مضاعف در سطح مزرعه و به صورت آزمایش فاکتوریل با سه تکرار انجام شده‌است. فاکتور اول شامل اعمال سطوح مختلف ابرجاذب در 4 سطح صفر، 8، 16، 24 گرم در متر مربع و فاکتور زمان بعد از اعمال ابرجاذب به ترتیب شامل روز اعمال ابرجاذب، چهار روز و هشت روز بعد از اعمال آن بودند. هم چنین در این آزمایش مدل های کاستیاکف-لوییز و فیلیپ نیز جهت کمی‌‌سازی نفوذ آب در خاک استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش فاکتور غلظت ابرجاذب به کاربرده شده، در سطح 1 و 5 درصد تاثیر معنی داری بر نفوذ تجمعی و سرعت نهایی نفوذ آب به خاک نداشته‌‌‌است. بنابراین سطوح ابرجاذب به کار رفته در این تحقیق در مقیاس مزرعه‌ای نتوانسته ‌‌است بر خواص فیزیکی خاک مورد آزمایش غالب شود. اما فاکتور زمان بر آن ها در سطح 1% معنی دار بوده است به طوری که از حدود 5 تا 10 میلی متر بر ساعت در تیمارهای مختلف ابرجاذب به حدود 2 تا 5 میلی متر بر ساعت کاهش یافته است. همچنین مقادیر ضریب هبستگی (R2) بین داده های واقعی و مقادیر برآورد شده با مدل های مذکور نشان داد که هر دو مدل دارای دقت قابل قبول بوده‌اند اما مدل فیلیپ را می‌توان با اطمینان بیش تری برای برآورد مقادیر نفوذ در شرایط واقعی استفاده نمود.