بررسی کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو و ارائه یک مدل ساختاری

یکی از مفاهیم بسیار مهم در دیابت نوع دو به عنوان یک بیماری مزمن کیفیت زندگی است که بر عملکرد فردی و اجتماعی اثرات گسترده ای دارد. با توجه به عوارض کوتاه مدت، بلند مدت و هزینه های بسیار زیاد این بیماری، مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی این بیماران انجام شد و در نهایت یک مدل ساختاری ارائه گردید.
این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 250 بیمار دیابتی نوع دو در یزد انجام شد در این مطالعه از استفاده شد این ابزا ر شامل 34 سوال و 8 بعد محدودیت نقش ناشی از سلامت جسمانی، استقامت بدنی، QOLID ابزار سلامت عمومی، رضایت از درمان، علایم رنجوری، نگرانی های مالی، سلامت روانی و رضایت از رژیم غذایی می باشد. تحلیل گردید. Amos (و (21 SPSS (داده ها با استفاده از نرم افزار(16 در این مطالعه 42 درصد از بیماران مرد و 58 درصد زن بودند. بین کیفیت زندگی با سطح تحصیلات، ارتباط معنی داری وجود داشت بر طبق این مطالعه، حیطه های سلامت عمومی و (p< 0/ درآمد و مصرف سیگار با (05 استقامت بدنی کم ترین مقدارمیانگین را داشتند. در نتیجه دیابت دراین حیطه ها بیش تر بر کیفیت زندگی بیماران اثر می گذاشت. در مدل ساختاری، اثر مستقیم استقامت بدنی بر سلامت عمومی، محدودیت نقش، سلامت روان ورضایت از 0) بود. اثر مستقیم سلامت عمومی و محدودیت نقش بر رضایت از /19، 0/29، -0/ 57، 0 / درمان به ترتیب برابر با (69 0 معن یدار شدند. اثر غیرمستقیم استقامت بدنی / 0-) شد. همه اثرات مستقیم در سطح 05 / 0و 13 / درمان به ترتیب برابر (30 0 معنی دار شد. / 0 شد که این اثر در سطح 05 / بر رضایت از درمان برابر با 28 دیابت بیماری مزمنی است که برکیفیت زندگی بیماران به شدت ت اثیر می گذارد. هر گونه تلاش در مدل های ساختاری پیش بینی کننده کیفیت زندگی، نقشی معنی داری در حل دشواری های این بیماران ایفا می کند.