اولویت بندی مداخله های پیش گیرانه سوانح ترافیکی در ایران

سازمان جهانی بهداشت، راه کارهای اصلی پیش گیری از سوانح ترافیکی را برای تعدادی از عوامل خطر توصیه کرده است. هدف این مطالعه اولویت بندی این مداخله های پیش گیرانه با توجه به ویژگی های سوانح ترافیکی در ایران می باشد.
داده های ثبت شده توسط پلیس راهور ناجا در محورهای درون و برون شهری در سال 1390 برای تعیین سهم تاثیر بالقوه فعالیت های اصلی برای پیش گیری از سوانح ترافیکی تحلیل گردید. سهم تاثیر بالقوه برای عوامل خطرساز سوانح ترافیکی و اثرات مشترک آن ها در وضعیت های سطح حداقل خطر تئوریک، سطح حداقل خطر منطقی و سطح حداقل خطر امکان پذیر محاسبه شد. اولویت بندی راه کارهای پیش گیرانه براساس سهم هر عامل خطرساز در سوانح ترافیکی انجام گردید.
بر اساس سهم تاثیر بالقوه مرگ (PIF محاسبه شده با استفاده از نسبت شانس مرگ) اولویت ها به ترتیب استفاده از کلاه ایمنی در سرنشینان موتور سیکلت، استفاده از کلاه ایمنی در موتورسیکلت ران ومدیریت سرعت غیر مجاز بودند. عوامل خطر مورد بررسی در این مطالعه، عوامل خطری می باشند که اهمیت بیش تری در محورهای برون شهری دارند و اثر مشترک عوامل خطر یادشده در این محورها نزدیک به 100 درصد می باشد.
پیشنهاد می گردد مداخله های آتی با تمرکز بر استفاده از کلاه ایمنی در سرنشینان، کلاه ایمنی در موتورسیکلت رانان، استفاده از کمربند ایمنی در سرنشینان و مدیریت سرعت صورت گیرد و قوانین مربوط به آن ها با جدیت پی گیری گردند. محاسبه سهم تاثیر بالقوه برتر از سهم منتسب جمعیتی است و امکان پیش بینی صحیح تری از آینده را فراهم می کند.