آسیب ترومایی مغزی اثر برجسته ای بر شاخص های قلبی-ریوی موش صحرایی بعد از 24 ساعت ندارد: شواهد همودینامیک،هیستوپاتولوژی و بیوشیمیایی

حوادث علت دوم مرگ و ایجاد ناتوانی در ایران میباشند. در میان آنها جراحت های مغزی مهمترین نقش را دارند. روشن کردن اثر آسیب های مغزی بر دستگا ه های دیگر بدن می تواند به پزشکان در اولویت بندی اقدامات درمانی خود کمک نماید. در تحقیق حاضر اثرات ضربه مغزی بر سیستم قلب و عروق و ریه رت 24 ساعت بعد از ضربه مغزی مورد بررسی قرار گرفت.
32 سرموش صحرایی نر بالغ به دو گروه شم کنترل و ضربه مغزی (TBI) تقسیم شدند. در حیوانات گروه TBI در شرایط بیهوشی، از طریق فرود یک وزنه 450 گرمی از ارتفاع 2 متری ضربه به سر حیوانات وارد گردید. 24 ساعت بعد فعالیت الکتریکی (ECG) و عملکردی (فشار و نیروی انقباضی) قلب، فشار خون، میزان تروپونینI سرم و اینترلوکین های التهابی (IL-1 beta, TNF-alpha, IL-6) و شاخص های هیستولوژی قلب وریه مورد ارزیابی قرار گرفتند.
از نظر هیچکدام از شاخص های عملکردی، بیوشیمیایی و التهابی قلب و سرم، فشار خون و بافت شناسی قلب و ریه 24 ساعت بعد از ضربه مغزی تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت. از نظر فعالیت الکتریکی قلب، شاخص های هدایت دهلیزی مانند زمان موج P و فاصله P-R در گروه ضربه مغزی به طور معنی داری بیش از گروه شم کنترل بود.
در مجموع نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که در موش صحرایی در مدت 24 ساعت بعد از ضربه مغزی اختلال عملکردی و هیستوپاتولوژی واضحی در قلب و ریه ایجاد نمی شود. در صورت تایید نتایج در مطالعه انسانی، کادر پزشکی میتوانند در 24 ساعت اول وقت خود را معطوف به درمان اختلالات خود بافت مغز نمایند و بررسی وسیع شاخص های قلبی و ریوی که می تواند هزینه غیر ضروری زیادی به بیمار و سیستم بهداشتی-درمانی تحمیل نماید را به زمان عقب تری موکول نمایند.