اثربخشی برنامه خودارزیابی مهارتی بر عزت نفس، خودکارآمدی اجتماعی و استرس شغلی

پژوهش حاضر با هدف اجرای برنامه خودارزیابی مهارتی و سنجش اثرات روان-شناختی آن (عزت نفس، خودکارآمدی اجتماعی و استرس شغلی) انجام شد.
این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه آن متشکل از 62 کارگر خط مونتاژ کارخانه ایران خودرو بود که با شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های استرس شغلی اسیپو (1987)، خودکارآمدی اجتماعی اسمیت و بتز (2000)، عزت نفس کوپراسمیت (1984) و برنامه خودارزیابی مهارتی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.
نتایج پژوهش حاکی از افزایش معنی دار عزت نفس و خرده مقیاسهای آن و خودکارآمدی اجتماعی در پس آزمون بود (0/01>p). همچنین، استرس شغلی و خرده-مقیاسهای آن (به جز بار کاری نقش) در پس آزمون کاهش معنی داری داشتند (0/01>p).
با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که برنامه خودارزیابی مهارتی با در نظر گرفتن تفاوتهای فرهنگی- اجتماعی و اقتصادی بین کشورها قابلیت اجرایی در ایران را دارد.