بررسی بیان اینتگرین های α4، αv، β3 و β1 در طی پنجره لانه گزینی در بلاستوسیت موش مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک

این فرضیه وجود دارد که تغییر بیان اینتگرین سطح بلاستوسیت می تواند منجر به سقط خودبخودی در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک گردد.

در این مطالعه الگوی بیان ژنی و پروتئینی اینتگرین های سطح بلاستوسیت ها موش مدل تخمدان پلی کیستیک مورد بررسی قرار گرفته شده است.

در این مطالعه 30 سر موش ماده نژاد NMRI به طور تصادفی به سه گروه کنترل، آزمایش (مدل تخمدان پلی کیستیک تیمار شده با mg/kg 40 استرادیول والریت) و شم (تیمار شده با ml 100 روغن زیتون به عنوان حلال دارو) گروه بندی شدند. بعد از هشت هفته از مطالعه، هر گروه با استفاده از هورمون PMSG به میزان 7 واحد و سپس 48 ساعت بعد با استفاده از هورمون HCG به میزان 7 واحد تحریک تخمک گذاری شدند. موش های تحریک شده کنار موش نر قرار گرفته و پلاک واژنی صبح روز بعد بررسی شد. سپس در روز 5 پس از بررسی پلاک، موش ها کشته و جنین ها جمع آوری و به منظور بررسی اینتگرین های α4، αv، β1 و β3 و با روش Real time PCR و ایمونوهیستوشیمی مورد ارزیابی قرار گرفتند.

سطح سرمی استرادیول به صورت معنی داری در گروه PCOS افزایش یافته بود. میزان بیان اینتگرین های α4، αv، β1 و β3 نشان داد که یک اختلاف زیادی در بیان ژنی اینتگرین های αv، β1 و β3 در گروه PCOS در مقایسه با سایر گروه ها وجود دارد. بیان پروتئین های اینتگرین در همه گروه ها بیان شدند ولی شدت بیان αv و β3 در گروه PCOS پایینتر سایر گروه ها بود.

به نظر می رسد که الگوی بیان اینتگرین های αv و β3 تاثیر مهمی در زمان پنجره لانه گزینی دارد. شاید این نتایج بتواند علت سقط خودبخودی در بیماران مبتلا به PCOS را شرح دهد. بنابراین توجه زیادی در خصوص درمان بیماران PCOS از این جنبه مورد نیاز می باشد.